„Bezdomna” – Katarzyna Michalak

„Katarzyna Michalak, autorka kilkunastu bestsellerowych powieści (Poczekajka, Rok w Poziomce, Sklepik z Niespodzianką, Mistrz). Z wykształcenia jest lekarzem weterynarii, z powołania pisarką. Na co dzień mieszka w wymarzonym domku gdzieś na mazowieckiej wsi, jest mamą dwóch chłopców, cieszy się spokojnym życiem, śpiewem ptaków, pięknem przyrody i ... pisze nową powieść” [okładka]

Katarzynę Michalak na pewno wszyscy zdążyli już poznać. Autorka pisze niezwykłe powieści, trafiające do ogromnego grona odbiorców. W obecnym czasie śmiało można stwierdzić, że Kejt Em jest u szczytu swojej pisarskiej formy .

„Co za parodia! Tej nocy będzie popijać wódkę z kryształowego kielonka. Gdyby ktoś z bezdomnej braci ją widział... normalnie nie miałaby potem życia. Ale nad ranem nie będzie już żyć, więc olać i kielonek i bezdomną brać” [1]

Zawsze gdy sięgam po książki Katarzyny Michalak mam pewność, że będzie to „kawał” dobrej literatury. Pod tym względem możemy być pewni – Pani Michalak nie zawodzi! Na Bezdomną czekałam z ogromną niecierpliwością, ale też ze strachem. Powieść porusza dosyć trudny temat, wywołuje burzę rożnych uczuć przez co obawiałam się, że nie podołam. Autorka swoją powieścią dotknęła każdej wartości na skali mojej wrażliwości. Mimo, iż książkę czyta się w jeden wieczór i to z zapartym tchem, to jednak po takiej dawce różnych emocji trzeba kilku dni, by dojść do siebie.

Tytułowa Bezdomna, to Kinga Król. Jej bezdomność ma zarówno charakter rzeczywisty jak i poniekąd emocjonalny. Opuszczona przez wszystkich dziewczyna marzy jedynie o śmierci, o ucieczce z brutalnego świata, o unicestwieniu jakiejkolwiek pamięci o niej samej. Splot wydarzeń w życiu Kingi przed utrata dotychczasowego życia nie był przewidywalny. Kinga od samego początku była dosyć mocno doświadczana przez życie, było w nim wiele zawiłości, goryczy, braku zrozumienia. Nieplanowana ciąża, następnie jej utrata, szybki ślub, kochanka męża, kolejna ciąża, utrata domu w ogromnym tego słowa znaczeniu – to wszystko zmierzało ku jednemu – bruk! Czytelnikowi wydawałoby się, że jedynym ratunkiem jest Czarek, ale i on w obliczu poważnej sytuacji odwraca się plecami. Brak wsparcia, zrozumienia, doprowadza do nieszczęścia i rozwoju depresji przekształcającej się w psychozę. W momencie całkowitej bezradności i obojętności wobec siebie i świata Kingę ratuje kot i Aśka.

„Z własnym życiem może zrobić, co jej się podoba, ale kot nie był niczemu winien. Nie zasłużył na śmierć. Ona, Kinga, owszem” [2]

Dziewczyna nie chciała nikomu nic zawdzięczać, nie chciała mieć przyjaciół, nie chciała mieć przy sobie nikogo, trwała w przekonaniu, że zasługuje jedynie na cierpienie i śmierć.

Książka jest niezwykle wciągająca, ale trudna w odbiorze, porusza temat depresji poporodowej, temat który jest mocno pomijany, a jednak częstotliwość problemu jest coraz większa. Historia Kingi jest niezwykle smutna, przygnębiająca i tragiczna. Okazuje się, że bez wsparcia drugiego człowieka ciężko jest przetrwać, jednak ludzie mają tendencję do oceniania innych, przyszywania łatki, nie próbując nawet zrozumieć sytuacji drugiego człowieka.
 

„Dla takich nie ma kary na tym świecie ani żadnym innym, kula w łeb, kula w łeb!” [3]

Czy książka jest warta polecenia? Oczywiście! Autorka bada naszą wrażliwość, a my dokonujemy oceny sytuacji, bo każdy z nas będzie oceniał Kingę, każdy będzie wyrażał osąd, ale pamiętajmy, że zrozumienie i pomoc bywa coraz częściej najwyższa wartością. Zapomnijmy na chwile o materializmie, o pogoni za pieniądzem i zastanówmy się nad losem drugiego człowieka.

Za możliwość poznania historii Kingi i za zaufanie dziękuję Katarzynie Michalak

Ocena: 6/6 

[1] Katarzyna Michalak - Bezdomna, Wydawnictwo Znak, s.11
[2] j/w., s. 14
[3] j/w., s. 200

Zainteresowanych zapraszam do obejrzenia wywiadu z Katarzyną Michalak w PnŚ - tutaj klik